بسم الله
داشتم به این فکر می کردم به آن روزها که دانشگاه نیامده بودم و در هیئت مسجد محل کارهایی می کردیم. آن موقع ها فضا خیلی خوب بود. هر کسی کار را برای رضای خدا می کرد. کسی دنبال امتیاز گرفتن نبود. همگی علی وار کار می کردند و برای حسین و ائمه از وقت و زندگیشان هزینه می کردند. کسی برای این که کاری انجام نشده بود قهر نمی کرد. همگی سعی می کردند دست هم را بگیرند. روزهای تاسوعا و عاشورا که بساط نهار و نذری به راه بود اگر کسی به کار های محول شده به او، نمی رسید بقیه دستش را می گرفتند و کار پیش می فت و حتی یک نفر هم از کم کاری آن خشص مطلع نمی شد. اما این روزها که هیئت ها مجازی شده مثل این که هیئتی ها هم مجازی شده اند! بیایید هیئتی باشبم. آن هم از آن هیئتی هایی که قبل ها بودند و حالا کمتر پیدا می شوند!
همین!
یا علی مددی...
| انتشار پنج شنبه 87/9/21
|
حسین سلیمانی
|
امتیاز بدهید |
