گفتی مریم مادر عیسی علیه السلام در بیت المقدس معتکف بود. وقتی درد زایمان بر او عارض گشت، به وی گفتند بیرون شو! اینجا خانه عبادت است نه خانه ولادت. اما مادرم فاطمه بنت اسد همین که خواست وضع حمل کند به کنار کعبه آمد و دیوار کعبه برایش شکافته شد و او را به درون خانه فراخواندند. مادرم به کعبه درآمد و مرا در خانه خدا به دنیا آورد. این افتخار و فضیلت ویژه ای است که نه پیش از من درباره کسی شنیده شده و نه پس از من برای کسی اتفاق خواهد افتاد.
عقل در چرایی چنین تکریمی سرگردان است. «به خدا سوگند علی بن ابیطالب علیه السلام تا روزی که از این دنیا رفت مال حرامی نخورد و هیچ گاه بر سر دوراهی که هر دو خوشنودی خدا باشد، قرار نگرفت مگر اینکه پرزحمت ترین آنها را برگزید و هر حادثه مهمی که برای پیامبر خدا(ص) پیش می آمد به خاطر اطمینان از او کمک می گرفت و در میان این امت هیچ کس نتوانست همانند علی راه پیامبر را بی کم و کاست طی کند. و با این همه تلاش و کوشش همواره چون بیمناکان کار می کرد، چشمی به بهشت و چشم دیگر بر آتش داشت. از سویی امیدوار پاداش بهشت و از سویی دیگر هراسناک از کیفر آتش بود» (امام صادق علیه السلام)
تو مولای متقیانی که درباره شان گفتی «ارادتهم الدنیا و لم یریدوها و اسرتهم ففدوا انفسهم منها. دنیا اراده آنها را کرد و آنان هرگز اراده دنیا را نکردند. به اسارتشان گرفت، پس جانهاشان را برای آزادی از این اسارت فدیه دادند و فدا کردند». و مگر نه این که پیامبر اعظم(ص) فرمود «پروردگار عالم بر من وحی کرد و مرا مأمور ساخت که علی را امیرالمؤمنین بخوانم. پس قبل و بعد از او کسی به این عنوان خوانده نشد». و نیز «اگر تمام هفت آسمان و زمین در یک کفه ترازو قرار بگیرند و ایمان علی در کفه دیگر، ایمان او سنگینی می کند».
بگو، بگو رسول خدا! فراوان از فضایل ممتاز علی گفته و تشنگی را صدچندان ساخته ای. پس از آن همه تکریم و تجلیل، جرعه ای در ساغر مومنان ریخته ای که مستی آن تا قیام قیامت باقی است «سوگند به خدایی که جان من در دست قدرت اوست، اگر نبود این که گروهی از امت من تو را مثل نصارا که عیسی را به اشتباه به خدایی گرفتند، غلو کنند، درباره فضایل و مناقب تو سخنانی می گفتم که تمام مسلمانان خاک زیرپای تو را توتیای چشم خود سازند». بیخود نبود در آغوش علی چشم از جهان بستی و به رضوان خدا پیوستی؛ که او اولین لبیک را به دعوت تو گفت و از آن پس بارها غم از سیمای مبارکت زدود و شادی افزود.
و تو ای علی! ای تنیده در حق، ای تار و پود حقیقت که حق به دور تو می گردد هر جا که بگردی! ای بصیرت همیشه که فرمودی همواره بصیرتم با من است! ای فدیه خداوندی برای نجات بشر! ای سینه پر راز و درد! ای پدر مهربان امت! می دانیم راهی برای رها شدن جز فدیه دادن و فدا شدن نیست. تو ما را انتخاب کن برای چنان زاده شدن و آزاد شدنی، برای آزاده شدن.
سلام خدا بر تو روزی که چشم به دنیا گشودی و ناگشوده، چشم از او ستاندی که تا قیام قیامت شیدای فتوت و آزادگی تو باشد.
«من و علی پدران امتیم»...، رسول خدا(ص) فرمود....و هزار و چند صد سال بعد، در پی انقلابی که خاستگاه آن اسلام ناب محمدی(ص) بود، سالروز میلاد علی(ع) « روز پدر» نام گرفت.... ولادت مولود کعبه و روز پدر مبارک باد.
